حدیث (3) امام على عليه السلام :

اَلمُروءَةُ اجتِنابُ الرَّجُلِ ما يَشينُهُ وَاكتِسابُهُ ما يُزَيِّنُهُ؛
مردانگى، دورى كردن انسان است از آنچه مايه ننگ اوست و به دست آوردن آنچه كه باعث آراستگى اوست.

غررالحكم، ج2، ص56، ح1815

حدیث (4) امام على عليه السلام :

جِماعُ المُروءَةِ أَن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحيى مِنهُ فِى العَلانيَةِ؛
اساس مردانگى، اين است كه در پنهان، كارى را نكنى كه در آشكار از انجام آن شرم داشته باشى.

غررالحكم، ج3، ص373، ح4785

حدیث (5) امام على عليه السلام :

يُستَدَلُّ عَلى مُروءَةِ الرَّجُلِ بِبَثِّ المَعرُوفِ وَبَذلِ الحسانِ وَتَركِ الاِمتِنانِ؛
نشانه مردانگى انسان، به همه نيكى كردن و احسان نمودن و منت نگذاشتن است.

غررالحكم، ج3، ص453، ح10974

حدیث (6) امام على عليه السلام :

اَصلُ المُروءَةِ الحَياءُ وَ ثَمَرَتُهَا العِفَّةُ؛
ريشه مردانگى حيا و ميوه اش پاكدامنى است.

غررالحكم، ج2، ص418، ح3101

حدیث (7) امام على عليه السلام :

مِن تَمامِ المُروءَةِ أن تَنسَى الحَقَّ لَكَ وَتَذكُرَ الحَقَّ عَلَيكَ؛
از كمال مردانگى است كه حقّى را كه بر گردن ديگران دارى، فراموش كنى و حقّى را كه ديگران بر گردن تو دارند، به ياد داشته باشى.

غررالحكم، ج6، ص39، ح9409

حدیث (8) امام على عليه السلام :

بِالصِّدقِ وَالوَفاءِ تَكمُلُ المُروءَةُ لأَِهلِها؛
با صداقت و وفادارى، مردانگى به كمال مى رسد.

غررالحكم، ج3، ص231، ح4307

حدیث (9) پيامبر صلوات الله علیه :

اَلمُروءَةُ إِصلاحُ المالِ؛
مردانگى، اصلاح ثروت است.

كنزالعمال، ج3، ص408، ح7178

حدیث (10) امام على عليه السلام :

أَقيلوا ذَوِى المُروءآتِ عَثَراتِهِم، فَما يَعتِرُ مِنهُم عاثِرٌ إِلاّ وَيَدُ اللّه  بِيَدِهِ يَرفَعُهُ؛
از لغزش جوانمردان در گذريد، زيرا كه هيچ يك از آنان نلغزد، مگر اين كه دست خداوند دستش را بگيرد و او را بلند كند.

نهج البلاغه، حكمت 20

حدیث (11) پيامبر صلوات الله علیه :

مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم يَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم يَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن كَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ وَحَرُمَت غيبَتُهُ؛

هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، جوانمرديش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غيبتش حرام است.

خصال، ص 208، ح 28

حدیث (12) امام حسین عليه السلام :

لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب؛

جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد.

تحف العقول، ص 251